Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι αντικατοπτρισμός της πολιτικής ζωής, ή μήπως το αντίθετο;
Δείτε τις ομοιότητες:
Όλοι ξέρουμε ότι τα παιχνίδια είναι στημένα, παρακολουθούμε όμως με φανατισμό, παίζουμε στοίχημα, αγοράζουμε διαρκείας, όλα στο όνομα της ΟΜΑΔΑΡΑΣ η οποία μας πουλάει και μας αγοράζει ΚΑΝΟΝΙΚΑ।
Πολλοί διαιτητές (για να μην πω οι περισσότεροι) είναι "πουλημένοι", διεφθαρμένοι κλπ κλπ। Θυμάστε όλα αυτά που ακούγονται για τη Δικαιοσύνη στη χώρα μας... Ότι παίζει το παιχνίδι του ισχυρού κάθε φορά...
Και όσο το σκέφτομαι τόσες περισσότερες ομοιότητες βρίσκω... Τι λέτε για την οικογενειοκρατεία στους παράγοντες του ποδοσφαίρου; Ή Καραμανλής θα είναι ή Παπανδρέου... Αχχχχχχ λάθος, ή Βαρδινογιάννης ή Κόκκαλης ήθελα να πω...
Άλλωστε η πολιτική μας ζωή λειτουργεί με ποδοσφαιρικές προδιαγραφές: Τα συνθήματα των οπαδών είναι τα ίδια είτε στην συγκέντρωση ακούγονται, είτε στο γήπεδο। Οι υπουργοί παρακολουθούν ποδοσφαιρικούς αγώνες την ώρα που η Αθήνα καίγεται λόγω της δολοφονίας ενός 16χρονου, και μετά για να δέσει το γλυκό πάνε και μια βόλτα στα μπουζούκια για να ξεσκάσουν, βλέπετε είναι βαρύ το Υπουργικό καθήκον।
Στο μόνο που μπορώ να βρω διαφορά είναι στις ποινές... Βέβαια ποτέ δεν την πληρώνει ο Πρόεδρος τη νύφη αλλά ο προπονητής μπορεί να πάρει πόδι και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο। Στην πολιτική όμως οι περισσότεροι την βγάζουν λάδι και ούτε γάτα ούτε ζημιά... Μήπως κάνω λάθος; Βοηθήστε με γιατί από ποδόσφαιρο δεν ξέρω και πολλά πράγματα...
